Sedat Özdemir-Ateşkesi mi Beklemeliyim Sözleri – Sedat Özdemir-Ateşkesi mi Beklemeliyim İlahisini Dinle – Sedat Özdemir-Ateşkesi mi Beklemeliyim İlahi Sözleri

Sedat Özdemir, Şiir/Anlatım Dosyaları kaleminden yazılan Sedat Özdemir-Ateşkesi mi Beklemeliyim İlahisinin Sözlerine aşağıdan okuyabilirsiniz.

Sedat Özdemir-Ateşkesi mi Beklemeliyim Sözleri – Sedat Özdemir-Ateşkesi mi Beklemeliyim İlahisinin Sözleri

Sokak başında oynarken arkadaşlarımla,
Akşam ezanıyla yürüyerek eve gelen babama,
Neşeyle koşar sarılırdım,
Çağırırdı annem aşımızı pişirince,
İçerdik sıcak çorbalarımızı hep birlikte.

Filistin’de, Gazze’de doğduk biz,
Suç muydu acaba bu topraklarda doğmak.

Balonlar gökyüzünde uçarken,
Uçurtmaları rüzgarlarda uçururken,
Havai fişek gibi parlayarak geldi,
Rabbim! Ne büyük gürültüydü o.

Ne çok parladın!
Aksa’nın güneş altındaki masum parıltısına benzettim seni,
Ama sen, ama sen acı verdin,
Aksa’nın sükûneti ve huzuru değildi,
Yıkımdı, ölümdü gelen.

Önce alevler sardı
Tenim acıdı, bir şeyler ısırdı, aniden yaktı.
Sallandı, sallandı duvarlar yürüdü üzerime,
Babam koştu, annem geçti önümden,
Kardeşlerimle, üzerime gelen duvarla yüzleşmem.

Soldu gök, ışıklar kayboldu,
Siyah kesildi her yer,
Yüzüm gözüm kumla doldu,
Nefes…Nefes alamıyorum.

Çıplak eller uzandı,
Tek tek kaldırdılar üzerimdeki taşları,
Aldılar beni kucaklara ve koştular,
Bakıyorum şaşkınlıkla sağıma soluma,
Bacağım gözüme çarpıyor.
Bir kemik fırlamış,
Bu nedir?Bu nedir? Allahım!…
Acıyor mu diyorlar,
Acı mı? Bilmiyorum, acımıyor!

Anlayamıyorum neden, neler oluyor böyle?
Sesleniyorum: “Nerede nerede?”
“Kim diyorlar, kim nerede?”
“Işıklı beyaz elbiseli, bacağıma bakıp,
Korkma geçecek, bacağın iyileşecek diyen,
Dua eden birisi vardı yanımda!”

Hastanedeyim, ama yatakta değil,
Yerde kartonlar üzerinde,
Her tarafta yaralı insanlar,
Her yerde kan var,
Ve telaşla koşuşturanlar..

Bir doktor sardı, sarmaladı bacağımı,
Ben kalktım yürüdüm,
Bana baktılar, haykırdılar, Allah-u Ekber!

Annem, babam, kardeşlerim şehid olmuşlar,
Ağladım ama korkmadım!
Yalnız mıyım, hayır!!
Biliyordum onlar hep benim yanımdalar,
Ne zaman korksam, yüreğimi sımsıcak saracaklar.
Dünyada ki, herkese soruyorum:
“Gazze’de doğup, yaşayan çocuklar hep böyle mi olacaklar?”

Ateşkesi mi beklemeliyim?
Bombaların susması,
Saldırıların durması için,
Ya sonrasında?
Yine mi?
Yine mi ölmeliyim?

Acı ve ölüm kusan bombaların içinde,
Korkmayan yüreğimi dindiren sessizliği,
Sükûneti, serin serin esen rüzgarı,
Annemi, babamı, kardeşlerimi, arkadaşlarımı, oyuncaklarımı,
Ne de çok özledim, ne de çok özledim,
Ne de çok özledim!…